افغانستان

شما اینجا هستید

منبع : 
United States Commission on International Religious Freedom

بخش افغانستان - گزارش سالیانه ۲۰۱۵

کمیسیون ایالات متحده ء آمریکا در امور آزادی مذهبی بین المللی (یو اس سی آی آر اف) یک نهاد جداگانه و مجزا از وزارت امور خارجه این کشور است. این نهاد توسط کنگره ایالات متحده ایجاد گردیده و بخش مستقل مشورت دهی است که مورد حمایت هر دو حزب در دولت ایالات متحده آمریکا می باشد و وظیفه اش نظارت در امور آزادی مذهبی در سراسر جهان است که سیاست های پیشنهادی را به رئیس جمهور، وزیر امور خارجه، و کنگره عرضه می دارد. کمیسیون ایالات متحده ء آمریکا روی آزادی مذهبی بین المللی این پیشنهادات را روی حکم تندیسی ما و ضوابطی که در اعلامیه جهانی حقوق بشر و سایر اسناد بین المللی است، پایه ریزی میکند. گزارش سالانه 5102 شرح سر انجام کار یک ساله توسط اعضای هیئت و ماموران مسلکی است که بد رفتاری ها و خشونت ها را در منطقه مستند میکند و سیاست های مستقل پیشنهادی را به دولت ایالات متحده آمریکا ارائه میدهد. گزارش سالانه 5102 دوره ء را تحت پوشش قرار میدهد که شروع آن جنوری 10، 5102 و ختم آن جنوری 10، 5102 است. هرچند، در بعضی موارد این گزارش رویداد های مهم و قابل توجهی را همچنان یاد آوری میکند که بعد از دوره یاد شده رخ داده اند.

افغانستان

یافته های مهم و کلیدی: شرایط آزادی مذهبی برای دگراندیشان سنی مذهب که عقاید آنها با دولت افغانستان و رسم و سنت اجتماعی اختلاف دارند و همچنان مسلمانان شیعه مذهب ، هندو ها، سیک ها، و همچنان جمعیت قلیل مسیحیان، و بهاییان افغان همچنان بدتر می شود. در جریان تهیه این گزارش، ماموریت رسمی ایالات متحده در افغانستان به پایان رسید و دولت جدید در افغانستان تشکیل شد. طالبان به حملات دهشت افگنانه خویش ادامه دادند تا نشان بدهند که دولت افغانستان قادر نیست شهروندانش را در مقابل خشونت و هراس محافظت نماید. افراد طالبان و حامیان آنان به سه ارگان ها امداد رسانی مسیحی حمله ور شدند چون این ارگان ها را "غیر اسلامی" توصیف نمودند. سیستم قضاییه افغانستان هنوز هم عمیقاً ناکارآمد است چون قانون اساسی افغانستان به صورت واضح در محفوظ نگهداشتن حقوق مذهبی و اعتقادی افراد ناکام بوده است و قوانینی که فعلاً در کشور حاکم است قسمی طرح ریزی شده اند که با معیار های حقوق بشر جهانی ناسازگار اند و آن را نقض می کنند. بنا بر همین نگرانی ها، یو اس سی آی آر اف افغانستان را در سال 5102 در ردیف نظارت دوم خود (2 Tier) قرار داده است. افغانستان کشوری است که از سال 5112 به این سو هر ساله در لست نظارت این کمیسیون قرار گرفته است.

تاریخچه: جمعیت افغانستان در حدود 11 میلیون نفر می رسد که شامل گروه های قومی متعدد می شود. نظر به آماری که دولت ایالات متحده ء امریکا در دست دارد، جمعیت پشتون ها به 25 درصد می رسد، تاجیک ها 52 درصد، هزاره ها 9 درصد، ازبیک ها 9 درصد و ترکمن ها 1 درصد، بلوچ ها 5 درصد، و 8 درصد دیگر هم گروه های قومی دیگر می باشند. از لحاظ طبقه بندی مذهبی، 81 درصد نفوس کشور به عنوان مسلمانان سنی مذهب شناخته شده اند و 09 درصد دیگر را شیعه مذهبان تشکیل می دهند. یک فیصد دیگر هم پیروان مذاهب دیگر اند که می توان از جمله از جمعیت کوچک سیک ها، هندو ها، و مسیحیان یاد آور شد. مسلمانان شیعه مذهب عموماً از قوم هزاره می باشند. هزاره ها به صورت دیرمانی مورد تبعیض خشن قرار گرفته و به دلایل متعدد سیاسی، قومی، و مذهبی از بقیه ء اجتماع سوا نگه داشته شده بودند.

اشرف غنی، مامور اسبق بانک جهانی، به عنوان رئیس جمهور افغانستان بعد از دو دور انتخابات علیه عبدالله عبدالله انتخاب شد. در یک مصالحه و سازش برای ایجاد حکومت وحدت ملی، عبدالله به عنوان رئیس اجراییه (سی ای او) کشور برگزیده شد. یکی از موارد جدید در این کشور سنتی خانم رئیس جمهور غنی – رولا غنی است که یک امریکایی لبنانی الاصل مسیحی می باشد و حمایت اش را از دولت فرانسه در ممنوع ساختن نقاب برای زنان به عنوان حجاب اعلام نموده است.

رئیس جمهور غنی و رئیس اجراییه (سی ای او) عبدالله قانون اساسی و سیستم قضایی را سرپرستی می کنند که آزادی مذهبی را محدود می سازد. محدودیت های آزادی مذهبی و اعتقادی با قانون اساسی افغانستان آغاز می گردد که مشاهده می شود در محفوظ نگهداشتن حقوق و آزادی مذهبی و اعتقادی شهروندان ناکام بوده است. قانون اساسی افغانستان به قوانین ساده ی اجازه داده است تا آن ها نسبت به حقوق بنیادی و مهم شهروندان ارجحیت بیشتر داشته باشند و آن را بی اعتبار سازند. این قانون اساسی افغانستان حاوی یکی از ماده های متناقض و ناهمخوانی است که در آن آمده است که هیچ قانونی نمی تواند بر خلاف و مغایر مبانی و اصول اسلام باشد. قسمی که دولت افغانستان این ماده را تعبیر و تفسیر می کند، با ضمانت های حقوق بشری متناقض است. قانون جزا به محاکم اجازه می دهد تا به آن عده از قوانینی، که در قانون اساسی و قانون جزا به صورت واضح گنجانیده نشده اند، مانند ترک مذهب و عقیده و تغییر مذهب و عقیده، به شریعت تمکین نمایند که نشان داده است متهمین بنابر چنین اتهامات به مرگ محکوم می گردند. رهبران مذهبی و سیستم قضایی که دولت آن ها را حمایت می کند، صلاحیت داده شده اند تا به صورت خود سرانه اصول و مبانی اسلام و شریعت را تعبیر نمایند و آنها را بالای شهروندان تحمیل نمایند که در بعضی موارد به تعبیرات اجحاف آمیز و سوء استفاده آمیز از مذهب منجر می گردد.

شرایط آزادی مذهب و اعتقادات در جریان سال های 5102-5102

اجرا و تحمیل رسمی نورم ها و معیار های مذهبی: در متن قانونی که در فوق ذکر گردیده است، تعبیرات سختگیرانه و محدود کننده ء قوانین اسلامی گنجانیده شده است که شریعت را نسبت به ضمانت های حقوق بشر اولویت می بخشد و این موضوع منجر به سوء استفاده از مذهب شده است. یک ماه بعد از به کرسی نشستن، شورای وزیران تحت ریاست رئیس اجراییه افغانستان عبدالله به وزرات امور داخله و وزارت اطلاعات و فرهنگ وظیفه سپردند تا روزنامه افغان-اکسپرس که به زبان انگلیسی نوشته می شود را به دلیل زیر سوال بردن موجودیت خداوند متهم به کفرگویی نمایند. در اظهارات و بیانیه شورا همچنان آمده بود که دولت جدید اقدامات سخت گیرانه ای را علیه هر نوع مقالهء کفرآمیز به عمل خواهد گرفت. اخبار مذکور معذرت خواهی نموده و اظهار نمود که در متن مشکلات تخنیکی موجود بوده است. اما، رئیس و مدیر کل این نشریه بازداشت گردید. هنوز معلوم نیست که آیا وی هنوز هم در زندان به سر می برد یا خیر. این تصمیم نشان داد که این شورا فعالیت ها و رسم شورای دوران رئیس جمهور کرزی را ادامه می دهند که به طور مداوم و هر چند وقت یکبار فرمان های به ضد کار های به اصطلاح "غیر اسلامی" صادر می نمود.

سرکوبی اقلیت های مذهبی غیر مسلمان: افراد طالبان و حامیان آنان به سه ارگان ها امداد رسانی مسیحی حمله ور شدند که منجر به کشته شدن کارمندان این موسسات خیریه و اطفال آنها شد. طالبان دو موردی از حملات شان را قسمی توجیه کردند که گویا این افراد آیین مسیحی را تبلیغ می نمودند و به صورت پنهانی افغان ها را به مسیحیت دعوت می نمودند، در صورتی که این ادعا های آنها تایید نشده است. این خشونت آنها نشان داده است که افغان های مسیحی مجبور می شوند تا اعتقادات مذهبی خویش را پنهان نمایند و نتوانند آزادانه به دعا و نیایش بپردازند. در ماه جون سال 5102، کشیش الکسیس پریم کومار که راهب بسوعی و کارمند امور مهاجرین بود، اختتاف گردید ولی طالبان او را در ماه فبروری سال 5102 رها نمودند. در جریان تهیه این گزارش سالانه هیچ رویدادی از بازداشت افغان های مسیحی توسط دولت افغانستان گزارش نشده است، اما تعداد زیادی از این افراد نظر به گزارشات به هند رفته اند. یگانه کلیسای شناخته شده ء مسیحیان در کشور در اراضی سفارت ایتالیا فعال است.

جمعیت قلیل بهاییان افغانستان همچنان در خفا به سر می برند، مخصوصاَ از ماهء می 5112 زمانی که ریاست عمومی فتوا و شرعیات افغانستان فقه بهاییان را مرتد و کفرآمیز خواند. همچنان، جمعیت یهودیان افغانستان فقط به یک نفر تقلیل یافته است.

هندو ها و سیک ها با تبعیض و آزار و اذیت و در بعضی موارد با خشونت مواجه اند با وجودیکه اجازه دارند در اماکن عمومی مذهبی شان به عبادت بپردازند. رئیس جمهور نماینده های این اقلیت ها را در پارلمان افغانستان مقرر نموده است. جمعیت هندو ها و سیک ها در طی 11 سال اخیر به دلایل بی ثباتی ها، خانه جنگی ها و همچنان سرکوبی های هدفمند کمتر شده است و فقط یکی از هشت گوردواره های سیک ها در کابل فعال است. گزارشات به طور مداوم حاکی بر آن بوده اند که مقامات افغان و ساکنین محلی نمی گذارند و مانع انجام مراسم سوزانیدن اجساد مردگان سیک ها می شوند.

مسلمانان شیعه مذهب و سایر مسلمانان: شیعه مذهبان بزرگترین جمعیت اقلیت های مذهبی را در افغانستان تشکیل می دهند و شرایط مذهبی برای این شیعه مذهبان افغانستان بعد از فروپاشی حکمروایی طالبان بهتر شده است. در زمانی که گزارشات تهیه می شدند، شیعه مذهبان می توانستند رسوم عزا داری و دسته های سنتی عاشورا را بدون موانع برگزار نمایند. اما، شرایط تهدید آمیز و خشونت بار و وضعیت نامشخص برای آنها هنوز هم پا بر جا است. به عنوان مثال، در ماه جولای 5102 شورشیان طالبان چهارده تن از مسلمانان شیعه مذهب هزاره را، که در یک سرویس در مسافرت بودند، کشتند. طالبان هر یک از این افراد را از دیگر مسافران جدا نموده و دست و پا های آنها را بسته و در کنار سرک به ضرب گلوله به قتل رسانیدند. بعد از دورهء تهیه این گزارش، 11 تن دیگر از شیعه مذهبان هزاره توسط افراد مسلح نیز ربوده شده اند. همچنان گزارشات حاکی اند که دولت افغانستان مسلمانان ایغور را نظر به درخواست دولت چین دوباره به چین رد مرز نموده اند.

حقوق زنان: خشونت و تبعیض علیه زنان در جریان تهیه گزارشات سراسر موجود بوده است که در مواردی ناشی از ظهور مجدد گروه طالبان و در بعضی موارد به دلیل نفوذ قوی سنت گرایان مذهبی بوده است. رئیس جمهور غنی در ماه نوامبر به اعضای کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان (ا، آی، ایچ، آر، سی) گفت که آنها میتوانند فعالیت های دولت وی را در امور آوردن اصلاحات در حفظ حقوق بشر نظارت نمایند و همچنان وی عهد نمود که حقوق زنان را ترویج خواهد کرد. زنانی که به دنبال اشتراک در زندگی عمومی اند اغلب به "غیر اخلاقی" بودن محکوم می گردند و مورد تحقیر، آزار و اذیت و خشونت قرار می گیرند. این در حالیست که خانم رئیس جمهور، رولا غنی، نقش قابل رویتی را در جریان انتخابات بازی نمود. کابینه پیشنهادی "حکومت وحدت ملی" رئیس جمهور غنی دارای 52 کاندید بود که سه تن از آنان را زنان تشکیل می دادند. هر یکی از این زنان برای وزارت های تحصیلات عالی، اطلاعات و فرهنگ، و وزارت امور زنان نامزد گردیده بودند. قرار گزارشات دو تن از این زنان توسط رئیس اجراییه افغانستان عبدالله نامزد شده بودند و یکی از آنان را رئیس جمهور غنی پیشنهاد نموده بود. اگرچه رئیس جمهور غنی به وعده ء خویش که چهار تن از زنان را نامزد خواهد نمود، وفا نکرد، اما تعداد سه تن نامزد از کابینه دوران رئیس جمهور کرزی بیشتر بود.

سیاست ایالات متحده ء امریکا:

افغانستان برای بیش از یک دهه در مرکز توجه ایالات متحده امریکا در آسیای جنوبی قرار گرفته است. دولت ایالات متحده امریکا کوشش نموده است تا افغانستان را به یک کشور با ثبات تبدیل نموده و با القاعده و حامیان آنان بجنگد. سال گذشته جهان شاهد دو نقطه عطف و رویداد مهم بود، که یکی تغییر صلح آمیز در دولت جدید و همچنان انتقال قدرت از نیرو های امریکایی و بین المللی به نیرو های افغانستان و تغییر نیرو های امریکایی و بین المللی از هدف عملیات نظامی به هدف تعلیم و تربیه نیرو های افغان. در حین حال، نیرو های امریکایی هنوز هم اجازه دارند تا در عملیات نظامی فعالیت نمایند. این تغییر زمانی به وجود آمد که افغانستان معاهده دوجانبه امنیتی را پذیرفت، در حالیکه حامد کرزی از امضای این معاهده امتناع نمود ولی رئیس جمهور غنی آن را به امضا رسانید. تا همین حال که این گزارش تهیه می شود، نیرو های امریکایی در حدود 01111 باقی مانده اند که این تعداد نسبت به 011111 خیلی کاهش یافته است. هدف اولیهء رئیس جمهور اوباما که نیرو های امریکایی را تا آخر سال 5102 به 2111 کاهش بدهد، بنابر درخواست رئیس جمهور غنی به تعویق افتاده است.

ایالات متحده کمک نمود تا مشکلات انتخابات شدیداً رقابتی ریاست جمهوری افغانستان را حل نماید چون اتهامات تقلب در این انتقال قدرت تهدید آمیز پنداشته می شد. در ماه سپتمبر 5102، ایالات متحده میانجریگری را به خاطر حل و فصل نتایج انتخابات انجام داد که منجر شد حکومت وحدت ملی ایجاد گردد که در راس آن رئیس جمهور غنی باشد و عبدالله عبدالله هم به عنوان رئیس اجراییه افغانستان، که یک کرسی جدید بود، به کرسی بنشیند. این ایتلاف حکومتی با ثبات معلوم می شود اما دو مورد، یکی فساد گسترده و دیگر حملات طالبان، عمر این ایتلاف را تهدید می کند. هر دو رئیس جمهور غنی و رئیس اجراییه عبدالله تعهد نموده اند تا فساد را از بین ببرند.

رئیس جمهور غنی فعالانانه به کشور های همسایه و کشور هایی که به کشورش کمک های مالی می نمایند، سفرهایی داشته است. همچنان این سفر ها بخاطر شروع دوباره مذاکرات با طالبان بوده است. تعداد زیادی از نظارت کنندگان، از اینکه دولت و طالبان در معامله صلح سازش می کنند و کنار می آیند، نگران اند. رهبر طالبان، ملا عمر، نشان داده است که می خواهد تحمیل قوانین مذهبی را بالای شهروندان ببیند، و این قوانین در زمان طالبان محدودیت های شدید را بالای اقلیت های مذهبی، و اکثریت مسلمانانی که با آن ها اختلاف نظر داشتند، و همچنین قوانین ضد حقوق زنان را تحمیل نموده بودند. مامورین حکومتی ایالات متحده در مورد حقوق زنان و حقوق اقلیت ها به دلایل رویداد های گذشته نگرانی خویش را بیان نموده اند. اما، قوانین در افغانستان قبلاً محدودیت های را که در آن دیده میشود، بالای اصول اساسی حقوق بشر تحمیل نموده اند. این واضح نیست که تا چه اندازه ایالات متحده و جامعه جهانی می توانند بالای جورآمد و توافق حکومت غنی و طالبان روی این موضوعات داشته باشند.

در حالیکه تعداد عساکر خارجی در عملیات نظامی در افغانستان تقلیل می یابد، وابستگی افغانستان به کمک های بین المللی تغییر نکرده است. افغانستان شدیداً وابسته به امریکا و کمک های خارجی است و این واقعیتی است که در آینده نزدیک تغییر نخواهد کرد. نظر به خدمات تحقیقی کنگره امریکا، بعد از فروپاشی طالبان ایالات متحده در حدود 91 میلیارد دالر را به افغانستان کمک کرده است که از آن جمله 22 میلیارد دالر آن برای تعلیم و تربیه و تجهیز نیرو های افغانستان به مصرف رسیده است. تخصیص پول های امدادی در سال مالی 5102 بیشتر از 2.0 میلیارد دالر بود و تقاضا برای سال مالی 5102 در حدود 2.2 میلیارد دالر است.

پیشنهادات

با درنظر داشت موضوع خروج و کم شدن نیرو های بین المللی از افغانستان، و تغییر در نظام حکومتی افغانستان، تهدید به خشونت از سوی طالبان و دیگر گروه های مسلح یک واقعیت در حال رشد برای همه افغان ها و مخصوصاً برای اقلیت های مذهبی در افغانستان است. برای ترویج آزادی مذهبی و اعتقادی و برای ایجاد یک فضای امن مدنی برای همه عقاید و مذاهب مختلف در چهارچوب دین و جامعه در افغانستان، مقامات یو اس سی آی آر اف توصیه و پیشنهاد می کنند که دولت ایالات متحده ء امریکا باید نکات ذیل را در نظر بگیرد:

  • دولت ایالات متحده ء امریکا باید مستقیماً با رئیس جمهور افغانستان و رئیس اجراییه افغانستان در مورد اهمیت آزادی مذهبی، مخصوصاً برای مسلمانان دگر اندیش، مسلمانانی که از اقلیت های مذهبی دیگر استند، و همچنان گروه های مذهبی غیر مسلمان وارد بحث و گفتگو شود.
  • تقویت دفتر موجود بین سازمانی دولت ایالات متحده ء امریکا، که مامور در مسایل آزادی مذهبی در افغانستان است، تا اطمینان حاصل گردد که موضوعات مربوط به آزادی مذهب در افغانستان به درستی در استراتیژی های امور خارجه و وزارت دفاع ایالات متحده ء امریکا ادغام می گردد.
  • شامل سازی یک گروه کاری مسلکی خاص در مورد تحمل پذیری و بردباری مذهبی در گفت وگو های استراتیژیکی بین ایالات متحدهء امریکا و افغانستان و دیالوگ های سه جانبه با ایالات متحده ء امریکا، افغانستان، و پاکستان.
  • تشویق نمودن دولت افغانستان که با نهادهای مذهبی رسمی و نیمه رسمی، از ابتکار گفتگوی ادیان حمایت نماید که ابتکار مذکور بتواند هم در گفت و گوی درون اسلامی و همچنان در گفت و گو های در مورد تعامل با ادیان مختلف، تمرکز داشته باشد و به پیش برود. و اینکه،
  • دولت ایالات متحدهء امریکا باید اطمینان حاصل نماید که که نگرانی های حقوق بشر در پروسه ء مصالحه دولت افغانستان با مخالفان مسلح ادغام گردد و این که هر دو جناح با هر نوع توافق صلح باید تعهد نمایند که به حمایت از اعلامیه جهانی حقوق بشر می پردازند و نه فقط قانون اساسی افغانستان. 

آيا می‌دانستيد؟

کشور سیرالئون نماد رواداری مذهبی در غرب آفریقا است. با یک رئیس‌جمهور مسیحی که منتخب ملتی است که حدود ۷۰ درصد آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند، هر دو گروه مسلمانان و مسیحیان این کشور در کنار یک‌دیگر به نیایش می‌پردازند در حالی که تغییر مذهب و ازدواج‌های بین پیروان ادیان مختلف متداول است. حتی برخی از شهروندان سیرالئون پیرو هر دو دین هستند؛ افرادی که به عنوان «کریس-ماس» شناخته می‌شوند و برای ادای نماز به طور منظم در مسجد حضور می‌یابند در حالی که صادقانه و با ایمان یکشنبه‌ها در کلیسا حاضر می‌شوند. (جهت اطلاع بیش‌تر ر.ک.: )
در سال ۲۰۱۲، بخشی از اکثریت بودایی کشور، اقلیت مسلمانان برمه را به توطئه برای تسلط بر کشور متهم کردند و در نتیجه آن، محیط آن‌لاین شاهد اشاعه گسترده سخنان نفرت‌انگیز توسط کاربران برمه‌ای فیسبوک بود. با سخنان تند و اهانت‌آمیز آن‌لاین که به آتش اختلافات دنیای واقعی دامن می‌زد، جنبش پانزاگار برای مبارزه با این روند تشکیل شد. پانزارگار به معنای «صحبت گل» در فارسی است، و این جنبش با طراحی یک سری استیکرهای فیسبوکی «صحبت گل» برای ارسال ذیل مطالب توهین‌آمیز وارد عمل شد. این استیکر‌ها کارتونی و شاد هستند و در پی تشنج‌زدایی از بحث‌ها و استدلال‌های داغ از طریق تذکرهای خوشایندی برای رعایت احترام و رواداری هستند.
اگرچه زبان هندی رایج‌ترین زبان در هند است، بیش از ۷۸۰ زبان در سراسر شبه‌قاره هند وجود دارد. اما ۲۲۰ زبان در طول ۵۰ سال گذشته از آن‌جا که آخرین متکلمان آن‌ها درگذشته و کودکان آن‌ها را نیاموخته‌اند، از بین رفته‌اند. به دلیل این که زبان هندی و انگلیسی اغلب در آموزش و پرورش و توسعه مورد استفاده قرار می‌گیرند، انگیزه برای حفظ زبان‌های نادر کم است، و دنیای این زبان‌ها و فرهنگ آن‌ها در حال نابود شدن است. در واکنش به این روند، جنبشی برای حفظ میراث زبانی کشور در سراسر هند ظهور پیدا کرده است و کنش‌گران با استفاده از لغت‌نامه‌های سخن‌گوی آن‌لاین، ویدیوهای یوتیوب و رسانه‌های اجتماعی برای نجات این زبان‌ها از خطر انقراض تلاش می‌کنند.
اگرچه زبان هندی رایج‌ترین زبان در هند است، بیش از ۷۸۰ زبان در سراسر شبه‌قاره هند وجود دارد. اما ۲۲۰ زبان در طول ۵۰ سال گذشته از آن‌جا که آخرین متکلمان آن‌ها درگذشته و کودکان آن‌ها را نیاموخته‌اند، از بین رفته‌اند. به دلیل این که زبان هندی و انگلیسی اغلب در آموزش و پرورش و توسعه مورد استفاده قرار می‌گیرند، انگیزه برای حفظ زبان‌های نادر کم است، و دنیای این زبان‌ها و فرهنگ آن‌ها در حال نابود شدن است. در واکنش به این روند، جنبشی برای حفظ میراث زبانی کشور در سراسر هند ظهور پیدا کرده است و کنش‌گران با استفاده از لغت‌نامه‌های سخن‌گوی آن‌لاین، ویدیوهای یوتیوب و رسانه‌های اجتماعی برای نجات این زبان‌ها از خطر انقراض تلاش می‌کنند.
در تلاشی برای تحول اجباری اتحاد جماهیر شوروی به یک بهشت سوسیالیستی، حزب کمونیست حذف دین را به عنوان یک ضرورت ایدئولوژیک اعلام کرد. اگرچه کلیسای ارتدوکس عمیقا درآمیخته در جامعه روسیه قبل از انقلاب بود، حکومت اظهار عقیده به صورت عمومی را ممنوع اعلام کرد، صد‌ها مکان عبادت را تخریب کرد، و صد‌ها کشیش را اعدام کرد. با این حال، ایمان به مذهب ارتدوکس در روسیه ریشه‌دار باقی ماند – زمانی که نظام کمونیسم در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۹۰ از هم فروپاشید، میلیون‌ها نفر غسل تعمید داده شدند و هزاران نفر به عنوان کشیش منصوب شدند. علی‌رغم تلاش برای حذف دین، امروزه اکثریت روس‌ها خود را مسیحی ارتدوکس می‌دانند.
بهاییان ایران از زمان تاسیس این مذهب در اواسط قرن نوزدهم میلادی مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. این آزار و اذیت پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ به شدت افزایش یافت، و تا به امروز ادامه دارد. با حدود ۳۰۰ هزار پیرو، بهاییان بزر‌گ‌ترین گروه مذهبی غیرمسلمان در ایران را تشکیل می‌دهند، اما جزء اقلیت‌های مذهبی به‌رسمیت‌شناخته‌شده در قانون اساسی کشور نیستند و در نتیجه مشمول حمایت‌های مقرر در آن نمی‌شوند. امروزه بهاییان مرتبا مورد ارعاب، بازداشت خودسرانه، تخریب اموال، محرومیت از اشتغال و دسترسی به آموزش عالی قرار می‌گیرند. رهبران آیین بهایی در ایران هم‌چنان در زندان به سر می‌برند.
پیش از این که نخستین استعمارگران بریتانیایی در سال ۱۷۸۸ وارد خلیج بوتانی شوند، بیش از ۳۵۰ گروه مختلف از بومیان استرالیایی با زبان‌های بومی متعدد و طیف گسترده‌ای از آداب و رسوم فرهنگی در استرالیا وجود داشت. بیماری‌های واردشده از اروپا شمار جمعیت بومی را به شدت کاهش داد. آن‌هایی که جان سالم به در بردند، در بیش‌تر تاریخ استرالیا قانونا به حاشیه رانده شدند و قانون اساسی سال ۱۹۰۱ استرالیا حقوق شهروندی را برای آن‌ها به رسمیت نشناخت. تا این که نهایتا در سال ۱۹۶۲، اصلاحات حقوقی به بومیان استرالیایی که تعدادشان رو به کاهش بود، حق رای اعطا کرد.
در سال ۱۹۲۰، هنری فورد، صنعت‌گر یهودستیز، گزیده‌هایی از پروتکل‌های بزرگان یهود را به عنوان بخشی از یک سری سرمقالات موهن و تحقیرآمیز در روزنامه خصوصی خود، دیربورن ایندیپندنت، منتشر کرد. عموم مردم علاقه‌ای بدان نشان ندادند، و روزنامه نیویورک تایمز پروتکل‌ها را به عنوان «عجیب‌ترین ملغمه‌ای از ایده‌های احمقانه که تاکنون به مطبوعات راه یافته» محکوم کرد. با این حال، انتشار پروتکل توسط فورد به گسترش افکار یهودستیزانه در آمریکای مدرن کمک کرد، و پروپاگاندای فورد بعد‌ها توسط گوبلز و هیتلر مورد ستایش قرار گرفت.
در کانادا آزادی مذهبی در سطح ملی، ایالتی، و محلی به شدت مورد حمایت قرار گرفته است. منشور حقوق و آزادی‌های کانادا که بخشی از قانون اساسی کشور را تشکیل می‌دهد، تبعیض بر مبنای دین و مذهب توسط دولت را ممنوع و آزادی عقیده و مذهب را تضمین می‌نماید. قوانین ایالتی حقوق بشر از این هم فرا‌تر می‌رود و کارفرمایان، ارائه‌دهندگان خدمات و دیگر اشخاص خصوصی را مستلزم می‌دارد که هم‌سازی معقولی را برای همگان، صرف‌نظر از عقاید مذهبی آن‌ها فراهم کنند.
در بهار سال ۱۹۹۴، شبه‌نظامیان هوتو حدود یک میلیون نفر از مردم رواندا و عمدتا از قوم توتسی را به قتل رساندند. اما تفکیک قومی شدید میان توتسی‌ها، و اکثریت هوتو‌، یک پدیده جدید است؛ اصولا در آغاز اصطلاح «توتسی» به مردم دامدار ثروتمند اطلاق می‌شد، در حالی که «هوتو»‌ها کشاورز بودند. با ظهور حکومت استعماری بلژیک، مردم رواندا مجبور شدند که کارت‌های شناسایی که روی آن قومیت آن‌ها ذکر شده بود، همراه داشته باشند. این اقدام و نیز ممنوعیت هوتو‌ها در دسترسی به آموزش عالی و تبعیض‌های دیگر زمینه‌ساز وقوع نسل‌کشی شد.
زمانی افغانستان دارای آثار باستانی متعدد مربوط به دوران پیش از اسلام بود، اما طالبان و دیگر گروه‌های غارت‌گر بسیاری از این آثار زیبا را در مخاصمات وحشیانه‌ای که گریبان‌گیر کشور بود، نابود کردند. با این حال، برخی از افغان‌ها در جهت حفظ میراث کشور اقدام کردند. زمانی که ارتش شوروی در سال‌های ۸۹-۱۹۸۸ از افغانستان خارج شد و یک جنگ داخلی سخت در کشور سرگرفت، عمر خان مسعودی، از مسئولان موزه ملی افغانستان در جهت حفظ آثار باستانی از دست غارت‌گران وارد عمل شد. با دفن گنجینه طلای باختری و مجسمه‌های ساخته‌شده از عاج در زیر کاخ ریاست جمهوری و خیابان‌های کابل در سال ۱۹۸۹، وی نهایتا پس از چهارده سال بسیاری از این آثار گران‌بها را آسیب‌ندیده بیرون آورد و آن‌ها را را به حامد کرزی، رئیس‌جمهور وقت افغانستان عرضه داشت.
ایالات متحده آمریکا در سیاست خود دارای تعهد رسمی به ترویج و ارتقای آزادی مذهبی در سراسر جهان است. در سال ۱۹۹۸، کنگره آمریکا قانون آزادی بین‌المللی مذهبی را به تصویب رساند و به موجب آن کمیسیون آزادی بین‌المللی مذهبی ایالات متحده تاسیس گردید. این کمیسیون بر وضعیت آزادی مذهبی در سراسر جهان نظارت می‌کند و به دولت ایالات متحده توصیه‌هایی را از جمله در مورد تعیین ناقضان جدی و مکرر آزادی مذهبی به عنوان «کشورهای مورد نگرانی خاص» (سی‌پی‌سی) ارائه می‌کند.
ولتر، از بزرگ‌ترین متفکران عصر روشن‌گری، علی‌رغم انتقاد شدید از مذهب سازمان‌یافته، از مدافعان قاطع رواداری مذهبی بود. معروف‌ترین نمونه دفاع وی با یک تراژدی شروع شد. در اکتبر ۱۷۶۱، جسد مارک‌آنتوان کالاس، مرد جوانی از یک خانواده پروتستان در فرانسه کاتولیک، در مغازه پدرش در تولوز پیدا شد که به احتمال زیاد با خودکشی به زندگی خود پایان داده بود. افکار عمومی به سرعت متوجه ژان، پدر او، به عنوان متهم اصلی شد؛ باور بر این بود که وی برای جلوگیری از گرویدن مارک‌آنتوان به مذهب کاتولیک، او را به قتل رسانده است. ژان بار‌ها به طور غیرانسانی مورد شکنجه قرار گرفت و در ‌‌نهایت اعدام شد. ولتر که از بی‌عدالتی آشکار این پرونده به خشم درآمده بود، توانست حکم عفو پس از مرگ ژان را بگیرد، و رساله معروف خود در مورد رواداری مذهبی را به رشته تحریر درآورد.
در اوایل قرن بیستم میلادی، گروه کو کلاکس کلان مسئول مرگ هزاران نفر از آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار بود، و نمادهای آن -مانند صلیب سوزان- القاگر وحشت و ترس در سراسر کشور بود. اما در سال ۱۹۴۶، ضربه قابل توجهی توسط یک شهروند به کلان وارد شد. استتسون کندی، نویسنده و فعال مدنی، با نفوذ به این گروه طی چند ماه توانست اطلاعات مهمی در مورد آیین‌های محرمانه و کلمات رمزی آن جمع کند؛ کندی اطلاعات خود را با نویسندگان یک برنامه رادیویی، سوپرمن، به اشتراک گذاشت که منجر به پخش «قبیله صلیب آتشین» شد و در طول دو هفته اسرار محرمانه کلان را افشا کرد. با کم‌ارزش و تحقیر کردن کلان، این برنامه ابهت و جذبه آن را از بین برد. با گذشت زمان، این گروه به سرعت رو به زوال گذاشت و امروزه دارای تنها چند هزار عضو فعال است.
در اواخر قرن نوزدهم میلادی، هزاران مهاجر از جنوب آسیا برای ساخت یک شبکه راه‌آهن در اوگاندا که در آن زمان تحت‌الحمایه بریتانیا بود، به شرق آفریقا رفتند. در طول قرن بعد، بسیاری از این کارگران و فرزندان آن‌ها در اقتصاد رو به رشد داخلی به مشاغلی پرسود دست یافتند. اما به قدرت رسیدن عیدی امین در سال ۱۹۷۱ برای آن‌ها مشکل‌آفرین شد. با سوءاستفاده از احساسات ملی‌گرایانه بومیان اوگاندا، وی مهاجران آسیای جنوبی را «زالو» نامید و همراه با تهدید به زندان، دستور به اخراج فوری آن‌ها داد. بریتانیا سعی کرد میانجی‌گری کند، اما در ‌‌نهایت ناچار به پذیرفتن حدود ۲۷ هزار پناهنده از اوگاندا شد که منجر به از بین رفتن جمعیت هندی و پاکستانی در اوگاندا گردید.

 برای ساخت آینده باید گذشته را شناخت.

- اتو فرانک، (۱۸۸۹-۱۹۸۰)، تاجر آلمانی و پدر آن و مارگوت فرانک، (۱۹۶۷)

  آرزوی خدا این است که تو، من و همه ما بفهمیم که اعضای یک خانواده‌ایم، که برای با هم بودن ساخته شده‌ایم، برای خوبی و برای مهرورزی.

- دزموند توتو (۱۹۳۱-اکنون)، فعال حقوق اجتماعی آفریقای جنوبی و اسقف بازنشسته، ۲۶ آوریل ۲۰۰۵

 دلگرم شدم وقتی که [دانستم] مردم در همه جا به دنبال آزادی‌های اساسی مشخصی هستند، حتی اگر در محیط فرهنگی کاملا متفاوتی زندگی ‌کنند.

  - آنگ سان سو چی (۱۹۴۵ – کنون)، برنده جایزه نوبل صلح و رهبر لیگ ملی دموکراسی در برمه، ۲۰۱۲

  همدردی یک مقوله مذهبی نیست [بلکه] یک مقوله انسانی است. یک کالای لوکس و تجملاتی نیست [بلکه] کالایی ضروری برای آرامش و ثبات ذهنی خودمان است. همدردی برای نجات و بقای انسان ضروری است.

- دالایی لاما چهاردهم، (۱۹۳۵-کنون)

  رواداری یعنی احترام قائل بودن برای فردی دیگر، نه به این خاطر که او اشتباه می‌کند یا حتی به این خاطر که حق با اوست، بلکه به این دلیل که او انسان است.

- جان کاگلی (۱۹۱۶-۱۹۷۶) نویسنده کتاب دین در دورانی سکولار، ۱۹۶۸

  همدردی گهگاه توانایی مهمی برای درک زندگی فردی دیگر و قرار دادن خود در موقعیت او است. همدردی آگاهی از این امر است که واقعا هیچ آرامش و لذتی نمی‌تواند برای من وجود داشته باشد مگر این که برای تو هم فراهم باشد.

- فردریک بیوکنر (۱۹۲۶-کنون)، عالم الهیات و نویسنده آمریکایی

 جایی که کتاب‌ها را می‌سوزانند، انسان‌ها را نیز خواهند سوزاند.

- هاینریش هاینه (۱۷۹۷-۱۸۵۶)، شاعر، روزنامه‌نگار، مقاله‌نویس و منتقد ادبی آلمانی، نمایشنامه المنصور، ۱۸۲۱

 من هیچ خصومتی با کسی ندارم، هر کس کرامت انسانی را پاس دارد، فارغ از دین و باورش، سر خود را برای تعظیم در پیشگاهش فرود می‌آورم و او را عزیز می‌دارم.

- عبدالحمید معصومی تهرانی، روحانی برجسته ایرانی

  هیچ‌کس در بدو تولد از دیگری به خاطر رنگ پوست، پیشینه، یا دین‌اش متنفر نیست. انسان باید نفرت ورزیدن را یاد بگیرد و اگر می‌تواند نفرت‌ورزی را بیاموزد پس [به راحتی] می‌تواند محبت کردن و عشق ورزیدن را فرا گیرد چون عشق به طبیعت قلب انسان بیش‌تر می‌نشیند تا احساس مخالفش.

- نلسون ماندلا (۱۹۱۸-۲۰۱۳)، انقلابی ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی و اولین رئیس‌جمهور سیاه‌پوست آفریقای جنوبی، راه دشوار آزادی: زندگی‌نامه خودنوشت نلسون ماندلا، ۱۹۹۵

  رواداری [نه تنها] به معنای عدم تعهد به باور خویش نیست، بلکه سرکوب و محاکمه دیگران [بر سر عقیده] را نیز محکوم می‌کند.

- جان اف کندی (۱۹۱۷-۱۹۶۱) سی و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحده، ۱۰ اکتبر ۱۹۶۰

  آزادی عقیده لزوما باید مجاز شناخته شود و بر مردم نیز باید بر همین منوال حکومت کرد تا همه بتوانند در کنار هم زندگی کنند، گرچه آشکارا عقاید متفاوت و مخالفی [با یک‌دیگر] داشته باشند.

- باروخ اسپینوزا (۱۶۳۲-۱۶۷۷)، فیسلوف آلمانی، رساله الهی-سیاسی، ۱۶۷۰

 اول سراغ سوسیالیستها آمدند و من اعتراض نکردم چون سوسیالیست نبودم. بعد سراغ اعضای اتحادیه کارگری آمدند، و من اعتراض نکردم چون عضو اتحادیه کارگری نبودم. بعد سراغ یهودیان آمدند و من باز اعتراض نکردم چون یهودی نبودم. تا این که سراغ من آمدند و دیگر کسی باقی نمانده بود که برای من اعتراض کند.

- مارتین نیمولر (۱۸۹۲-۱۹۸۴)، کشیش لوتران و عالم الهیات آلمانی ضد نازی، ۶ ژانویه ۱۹۴۶

 دلگرم شدم وقتی که [دانستم] مردم در همه جا به دنبال آزادی‌های اساسی مشخصی هستند، حتی اگر در محیط فرهنگی کاملا متفاوتی زندگی ‌کنند.  

- آنگ سان سو چی (۱۹۴۵ – کنون)، برنده جایزه نوبل صلح و رهبر لیگ ملی دموکراسی در برمه، ۲۰۱۲

 من نمی‌خواهم چهارطرف خانه‌ام دیوار باشد و پنجره‌ها مسدود باشند. [بلکه] می‌خواهم [نسیم] فرهنگ تمام سرزمین‌ها، تا سرحد ممکن، به خانه‌ام بوزد. ولی اجازه نخواهم داد هیچ فرهنگی به خانه من تحمیل شود و هرگز در خانه فردی دیگر به عنوان غریبه، گدا یا برده زندگی نخواهم کرد. 

- مهاتما گاندی (۱۹۴۸ – ۱۹۶۹)، رهبر جنبش استقلال هند، ۱۹۲۷

  هر کس باید از حق آزادی اندیشه، وجدان و مذهب برخوردار باشد. این حق شامل آزادی برای داشتن یا انتخاب مذهب یا عقیده توسط خود فرد می‌شود و [هم‌چنین] شامل آزادی فردی یا در باهمستان با دیگران و در مکانی عمومی یا خصوصی، برای اظهار عقیده یا مذهب خویش از طریق عبادت کردن، برگزاری مراسم، انجام و تدریس آن است.

- میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶

 من به مسلمانان، یهودیان، مسیحیان، زرتشتیان، بودایی‌ها، بهایی‌ها و سایرین احترام می‌گذارم، حتی به خداناباورانی که به اصول انسانی معتقدند احترام می‌گذارم. من همه آن‌ها را از صمیم قلب دوست دارم و دست تک‌تک‌شان را می‌بوسم. 

- عبدالحمید معصومی تهرانی، روحانی برجسته ایرانی

  نفرت مشکلات بسیاری را در این جهان ایجاد کرده، اما یکی را تا کنون حل نکرده است.

- مایا آنجلو (۱۹۲۸-۲۰۱۴)، نویسنده و شاعر آمریکایی

 هیچ فردی نباید مجبور به انجام یا حمایت از هر گونه آیین یا عبادت مذهبی شود یا به نوعی دیگر، به خاطر اعتقادات و باورهای مذهبی‌اش تحت آزار قرار گیرد، بلکه تمام مردم باید بتوانند آزادانه باورهای مذهبی خویش را اظهار کرده و با بحث، آن‌ها را پاس دارند.

- توماس جفرسون (۱۷۴۳-۱۸۲۶)، نویسنده اعلامیه استقلال و سومین رئیس‌جمهور ایالات متحده، اعلامیه آزادی مذهبی ویرجینیا، ۱۷۸۶

  پاسخ دادن نفرت با نفرت، نفرت را افزون می‌کند، انگار که تاریکی بیشتری را بر شبی بی‌ستاره بپاشانید.

- مارتین لوتر کینگ جونیور (۱۹۲۹-۱۹۶۸)، کشیش باپتیست آمریکایی و رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکاییان، دوست داشتن دشمنانت، ۱۹۵۷

  تاریکی نمی‌تواند بر تاریکی غلبه کند؛ این کار تنها از روشنایی برمی‌آید. نفرت نمی‌تواند بر تنفر غلبه کند؛ این کار تنها از عشق برمی‌آید.

- مارتین لوتر کینگ جونیور (۱۹۲۹-۱۹۶۸)، کشیش باپتیست آمریکایی و رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکاییان، قدرت دوست داشتن، ۱۹۶۳

 رواداری چیست؟ نتیجه انسانیت است. همه ما از ضعف و خطا ساخته شده‌ایم؛ بیایید متقابلا نسبت به کوته‌فکری‌های یک‌دیگر گذشت کنیم، که این اولین قانون طبیعت است.

- ولتر (۱۶۹۴-۱۷۷۸)، نویسنده عصر روشن‌گری، تاریخ‌نگار و فیلسوف فرانسوی، ۱۷۶۴

  همان‌طور که رواداری سرچشمه صلح و آرامش است، نارواداری منشا بی‌نظمی و درگیری است.

- پی‌یر بل (۱۶۴۷-۱۷۰۶)، فیلسوف فرانسوی، ۱۶۸۶

  ما گذشته دهشتناک خود را به یاد می‌آوریم تا بتوانیم به آن رسیدگی کنیم، تا بدون این‌که فراموش کنیم، در مواقعی که بخشش یک ضرورت است، گذشت کنیم؛ تا مطمئن شویم که دیگر هرگز چنین امری غیرانسانی ما را از هم جدا نخواهد کرد، و برای این که میراثی را ریشه‌کن سازیم که تهدیدی خطرناک در کمین دموکراسی ماست.

- نلسون ماندلا (۱۹۱۸-۲۰۱۳)، انقلابی ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی و اولین رئیس‌جمهور سیاه‌پوست آفریقای جنوبی، ۲۵ فوریه ۱۹۹۹

  رواداری و بردباری نباید به عنوان نشانه‌های ضعف شناخته شوند، آن‌ها نشانه‌های قدرت هستند.

- دالایی لاما چهاردهم، (۱۹۳۵-کنون)، ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۲

توانا را ببينيد

درباره توانا

توانا: آموزشکده جامعه مدنی ایران، موسسه‌ای پیشگام در زمینه آموزش آنلاین است. توانا در تاریخ ۱۷ می سال ۲۰۱۰ با هدف حمایت از شهروندی فعال و رهبری مدنی در ایران از طریق راه‌های گوناگون برای آموزش شهروندی و برنامه‌های ظرفیت‌سازی برای جامعه مدنی، شروع به کار کرد. چشم‌انداز توانا دست‌یابی به جامعه‌ای آزاد و باز برای ایرانیان است، جامعه‌ای که در آن هر ایرانی از فرصت‌های برابر، عدالت و آزادی‌های کامل مدنی و سیاسی بهره‌مند شود.

درباره پروژه رواداری

پروژه رواداری در صدد است تا منبع الهامی باشد برای پلورالیسم (چندفرهنگی)، آگاهی، آزادی مذهبی و به رسمیت شناختن تفاوت در میان شهروندان. پروژه رواداری با تهیه و استفاده از مجموعه متنوعی از منابع آموزشی به زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی، بر نقش هر فرد برای مقابله با نفرت تاکید داشته و به برشمردن فواید زندگی روادارانه در جامعه‌ای باز و آزاد می‌پردازد. پروژه روادری از طریق آموزش سعی دارد تا جلوی اذیت و آزار و نسل‌کشی [اقلیت‌ها] را گرفته و بذرهای بنیادین جامعه‌ای پایدار و متنوع را در خاورمیانه بزرگ کاشته و پرورش دهد.

به توانا بپيونديد