انکار هولوکاست تلاشی برای نفی کردن حقایق اثباتشده نسلکشی یهودیان اروپا توسط نازیها است. ادعاهای کلیدی برای انکار عبارتند از: کشتار تقریبا شش میلیون نفر یهودی طی جنگ جهانی دوم هرگز اتفاق نیفتاد، نازیها قصد یا سیاست رسمی برای نابودی یهودیان نداشتند، و اتاقهای گاز سمی در اردوگاه مرگ آشویتس- برکناو هرگز وجود نداشت.
یک روند جدیدتر، تحریف حقایق هولوکاست است. تحریفهای معمول، بهعنوان مثال، شامل این ادعاها میشوند: رقم مرگ شش میلیون نفر یهودی اغراقآمیز است، مرگومیرها در اردوگاههای کار اجباری نتیجه بیماری و گرسنگی بود نه سیاست، و دفترچه خاطرات "آن فرانک" جعلی است.
انکار و تحریف جدای از سوءاستفاده از هولوکاست است. سوءاستفاده زمانی اتفاق میافتد که جنبههای هولوکاست با حوادث، موقعیتها، یا مردمی مقایسه میشوند که در آنها نسلکشی یا قصد نسلکشی وجود ندارد. نمونههایی از سوءاستفاده عبارتند از: این ادعا که اعمال دولت اسرائیل معادل کارهای نازیها است، برابر دانستن رفتار با حیوانات با رفتار با یهودیان و سایر قربانیان در طول هولوکاست، برچسب نازی زدن به مخالفان سیاسی، یا سوءاستفاده از اصطلاحات هولوکاست با این ادعا که اقداماتی خاص، مشابه اقدامات صورت گرفته توسط نازیها هستند.
انکار هولوکاست، تحریف، و سوءاستفاده از آن همگی درک از تاریخ را تضعیف میکنند. انکار و تحریف هولوکاست تقریبا همیشه نشانی از یهودستیزی هستند.
هولوکاست یکی از مستندترین وقایع تاریخ است. انکار و تحریف هولوکاست معمولا از تنفر از یهودیان نشات میگیرد، و بر این ادعا استوار است که هولوکاست به عنوان بخشی از توطئه یهودیان برای پیشبرد منافع خود، ابداع یا در آن اغراق شده است. این دیدگاه از طریق متهم کردن یهودیان به توطئه و سلطه بر جهان، موجب استمرار کلیشههای قدیمی ضدیهود میشود؛ همان اتهامات نفرتانگیزی که در ایجاد زمینههای هولوکاست نقشی موثر داشتند.
مانند تمامی اشکال تبلیغات منفی، انکار، تحریف هولوکاست و سوءاستفاده از آن استراتژیهایی برای رسیدن به چنین اهدافی هستند:
انکار و تحریف هولوکاست از برنامههایی الهام میگیرند که نه ارتباطی به هولوکاست دارند و نه برای درک بهتری از یک واقعه تاریخی مستند هستند. برخی از انکارکنندگان هولوکاست، یا به اصطلاح "تجدیدنظرگرایان"[1] مدعی میشوند که دانشمندان قابل اعتمادی هستند، در حالیکه برای حمایت از یک موضع ایدئولوژیک خاص، حقایق را دستکاری میکنند. آنان با پنهان کردن نیت یهودستیزیشان تحت پوشش آزادی بیان، مدعی ارائه نسخه جایگزینی از تاریخ هولوکاست هستند. از آنجایی که دانشمندان واقعی در وقوع هولوکاست شکی ندارند، انکار هولوکاست هیچ نقشی در بحثهای تاریخی مشروع ندارد. برای ارزیابی اینکه آیا ادعایی داخل طیف انکار و تحریف هولوکاست قرار میگیرد، موارد زیر را در نظر بگیرید:
قانون اساسی آمریکا آزادی بیان را تضمین میکند. بنابراین، در ایالات متحده انکار هولوکاست یا ایراد سخنرانی یهودستیزانه ناشی از نفرت غیرقانونی نیست، به جز زمانی که تهدید قریبالوقوع خشونت وجود داشته باشد. بسیاری از کشورهای دیگر، به خصوص در اروپا که هولوکاست در آن اتفاق افتاده است، قوانینی برای جرمانگاری انکار هولوکاست و گفتار نفرت دارند. این چارچوبهای قانونی مختلف مانع از ایجاد یک رویکرد جهانی جامع برای مبارزه با انکار هولوکاست هستند.
اینترنت - به علت سهولت دسترسی و انتشار، در ظاهر ناشناس ماندن، و احساس اقتدار - در حال حاضر مجرای اصلی انکار هولوکاست است.
انکار یا تحریف تاریخ حمله به حقیقت و درک است. فهم و یادآوری گذشته در چگونگی درک ما از خودمان، جامعه، و اهدافمان در آینده بسیار مهم هستند. انکار یا تحریف عمدی مدارک تاریخی، درک همگانی از نحوه محافظت از دموکراسی و حقوق فردی را تهدید میکند.
آزار و اذیت یهودیان توسط نازیها با کلمات تنفرآمیز شروع شد، با تبعیض و کارهای غیرانسانی تشدید شد، و با نسلکشی به اوج خود رسید. تبعات آن برای یهودیان وحشتناک بود، اما رنج و مرگ تنها محدود به آنان نبود. میلیونها نفر دیگر قربانی، آواره، و مجبور به بردگی شدند، و یا به قتل رسیدند. هولوکاست نشان میدهد که وقتی یک گروه مورد هدف قرار میگیرد، همه مردم آسیبپذیر میشوند. امروزه، در دنیایی که شاهد افزایش یهودستیزی است، آگاهی از این حقیقت مهم است. جامعهای که یهودستیزی را تحمل میکند مستعد پذیرش سایر اشکال نژادپرستی، نفرت، و ظلم است.
کپی رایت © موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده آمریکا، واشنگتن دیسی
[1] revisionists
توانا: آموزشکده جامعه مدنی ایران، موسسهای پیشگام در زمینه آموزش آنلاین است. توانا در تاریخ ۱۷ می سال ۲۰۱۰ با هدف حمایت از شهروندی فعال و رهبری مدنی در ایران از طریق راههای گوناگون برای آموزش شهروندی و برنامههای ظرفیتسازی برای جامعه مدنی، شروع به کار کرد. چشمانداز توانا دستیابی به جامعهای آزاد و باز برای ایرانیان است، جامعهای که در آن هر ایرانی از فرصتهای برابر، عدالت و آزادیهای کامل مدنی و سیاسی بهرهمند شود.
پروژه رواداری در صدد است تا منبع الهامی باشد برای پلورالیسم (چندفرهنگی)، آگاهی، آزادی مذهبی و به رسمیت شناختن تفاوت در میان شهروندان. پروژه رواداری با تهیه و استفاده از مجموعه متنوعی از منابع آموزشی به زبانهای فارسی، عربی و انگلیسی، بر نقش هر فرد برای مقابله با نفرت تاکید داشته و به برشمردن فواید زندگی روادارانه در جامعهای باز و آزاد میپردازد. پروژه روادری از طریق آموزش سعی دارد تا جلوی اذیت و آزار و نسلکشی [اقلیتها] را گرفته و بذرهای بنیادین جامعهای پایدار و متنوع را در خاورمیانه بزرگ کاشته و پرورش دهد.