ایتا فرزند یکی مانده به آخر یک خانواده یهودی متدین بود که دارای 9 فرزند بودند و در شهر کوچک استاراخوویتسه، واقع در شرق مرکزی لهستان زندگی می کردند. آنها از خانه کوچک یک طبقه خود هم برای زندگی و هم به عنوان مغازه خیاطی استفاده می کردند. آنها اغلب در ازای دریافت کالاهایی مثل هیزم یا یک گونی سیب زمینی، خیاطی می کردند. ایتا اغلب به مادرش در کارهای خانه کمک می کرد.
39-1933: پدر ایتا در یکی از شنبه های ماه ژوئن 1939، اندکی پس از بازگشت از کنیسه در خانه درگذشت. او دراز کشیده بود تا استراحت کند که ناگهان خون از دهانش جاری شد. برادر ایتا، خونا، به دنبال دکتر رفت، اما زمانی که بازگشت پدرشان مرده بود. آنها او را در گورستان یهودیان در خارج از شهر به خاک سپردند. مادر و خواهرها و برادرهای بزرگتر ایتا اداره مغازه خیاطی را به عهده گرفتند. در سپتامبر همان سال، نیروهای آلمانی استاراخوویتسه را اشغال کردند.
45-1940: در اکتبر 1942، نگهبانان اس اس یهودیان شهر را به اجبار به بازار شهر بردند. ایتا که آن زمان در کارخانه ای نزدیک به آن محل بیگاری می کرد، به همراه خونا، در صف افراد “قوی بنیه” قرار گرفت. آنها را پیاده به یک اردوگاه کار اجباری در همان حوالی بردند، و در آنجا ایتا به کارگران لهستانی غذا می داد. با شیوع بیماری همه گیر تیفوس در این اردوگاه، ایتا نیز به این بیماری مبتلا شد. او که دیگر قادر به کار کردن نبود، به بازداشتگاه های ویژه زندانیان بیمار فرستاده شد. خونا هر روز به ملاقات ایتا می رفت و اغلب برایش تکه پارچه هایی می برد تا زخم بستر دردناک او را بپوشاند.
ایتا پس از سه ماه به دلیل نبود دکتر و دارو، در اثر این بیماری جان سپرد. او در یک معدن سنگ در همان حوالی دفن شد. ایتا 17 سال داشت.
کپی رایت © موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده آمریکا، واشنگتن دی‌سی