توماس بورگنتال

در سال 1933، درست بعد از به قدرت رسیدن هیتلر و حزب نازی، والدین یهودی توماس از آلمان به چکوسلواکی نقل مکان کردند. پدر توماس که در آلمان به عنوان بانکدار کار کرده بود، هتل کوچکی را در شهر لوبوخنا در اسلوواکی خریداری کرد. بسیاری از دوستان پدر او در آلمان، برای فرار از سیاست های ناعادلانه دولت نازی به چکوسلواکی آمده و در این هتل اقامت گزیدند. 

39- 1933: سربازان اسلوواکی که از هیتلر طرفداری می کردند، در اواخر سال 1938 هتل ما را اشغال کردند. ما به شهر زیلینا در همان حوالی فرار کردیم و تا وقتی که به سن 5 سالگی رسیدم در آنجا ماندیم. سپس پدرم با عبور از مرز ما را به لهستان برد. در 1 سپتامبر 1939، ما سوار قطاری شدیم که به سمت قایقی حرکت می کرد که قرار بود ما را به انگلستان ببرد. اما همان روز ارتش آلمان به لهستان حمله کرد و قطار ما بمباران شد. ما به پناهندگان دیگر ملحق شدیم و پیاده به شهر کی یلتسه در شمال حرکت کردیم. 

45- 1940: در کی یلتسه ما را در یک گتو و سپس در یک اردوگاه کار اجباری قرار دادند. در سال 1944، من و والدینم به آشویتس تبعید شدیم. ژانویه 1945 بود، و پیشروی ارتش شوروی، آلمانی ها را مجبور به تخلیه اردوگاه کرد. ما را پیاده از اردوگاه خارج کردند، در حالی که کودکان را جلوی صف گذاشته بودند. روز اول 10 ساعت پیاده روی کردیم و بسیار خسته شدیم و به همین دلیل عقب می ماندیم. افرادی که آهسته راه می رفتند یا عقب می ماندند را به ضرب گلوله می کشتند. به همین دلیل، من و دو پسر دیگر شیوه ای به کار گرفتیم تا هنگام پیاده روی استراحت کنیم: ما به سمت جلوی صف می دویدیم، بعد آهسته راه می رفتیم یا می ایستادیم تا کسانی که عقب بودند به ما برسند. بعد دوباره به جلو می دویدیم. 

توماس یکی از آن سه کودکی بود که از این پیاده روی مرگ سه روزه جان سالم به در برد. او به زاکسنهاوزن تبعید و در آوریل 1945 به دست سربازان شوروی آزاد شد.