توماش در یک خانواده یهودی در شهر ایزبیکای لهستان متولد شد. جامعه بزرگ یهودیان این شهر، 90 درصد کل جمعیت آن را تشکیل می داد. پدر توماش صاحب یک مشروب فروشی بود.
39-1933: در سپتامبر 1939، صدای طبلی در بازار شهر شنیده شد که مردم شهر را برای شنیدن یک خبر جدید فرا می خواند. آلمان به لهستان حمله کرده بود. پس از مدتی کوتاه، خبرهای بیشتری رسید؛ اتحاد جماهیر شوروی حمله خود را از سمت شرق آغاز کرده بود. نمی دانستیم باید چه کار کنیم. برخی از مردم می گفتند به طرف شوروی برویم، اما بسیاری دیگر، از جمله والدین من تصمیم گرفتند در ایزبیکا بمانند. پدرم در توضیح تصمیم خود گفت: “آلمانی ها یهودستیزند، اما با این همه هنوز آدمند.”
43- 1944: در سال 1943، من به اردوگاه مرگ سوبیبور تبعید شدم، و در شورشی که همان سال در آن اردوگاه روی داد حضور داشتم. طی این شورش، زندانیان به سمت یکی از سوراخ هایی که در حصار سیم خاردار بریده شده بود سرازیر شدند. آنها نمی توانستند در صف منتظر بمانند، چون مسلسل ها به طرف ما شلیک می کردند. آنها از حصار بالا می رفتند و درست وقتی که من در نیمه راه بودم، حصار افتاد و من زیر آن گیر افتادم که البته موجب نجات من شد. اولین نفراتی که عبور کردند، به مین برخورد کردند. وقتی بیشتر افراد از آنجا گذشتند، من دستانم را از کتم که در حصار گیر کرده بود درآوردم و دویدم تا به جنگل رسیدم.
توماش مخفی شد و سپس به عنوان پیک شروع به فعالیت برای نهضت مقاومت لهستان کرد. پس از جنگ، او در لهستان باقی ماند و سپس در سال 1959 به ایالات متحده نقل مکان کرد.
کپی رایت © موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده آمریکا، واشنگتن دی‌سی