رناته گوتمان

رناته همراه با برادر دوقلویش، رنه و پدر و مادر آلمانی-یهودی خود در پراگ زندگی می کردند. اندکی پیش از تولد رناته، خانواده وی برای رهایی از سیاست های دولت نازی علیه یهودیان، از شهر درسدن آلمان فرار کردند. هربرت، پدر رناته قبل از ترک آلمان به قصد زندگی در چکوسلواکی در کار صادرات و واردات بود. مادرش، ایتا حسابدار بود.

39-1933: خانواده ما در یک آپارتمان شش طبقه کنار خط تراموای شماره 22 در پراگ زندگی می کردند. یک رشته پلکان طویل و شیب دار به آپارتمان ما منتهی می شد. من و برادرم رنه در اتاق خواب پدر و مادرمان در یک تخت می خوابیدیم و آپارتمان تراسی مشرف به محوطه بیرون داشت. من و رنه همیشه لباسهای مشابه و شیک می پوشیدیم. روزها در پارک مجاور بازی می کردیم. در مارس 1939، ارتش آلمان پراگ را اشغال کرد.

45-1940: دقیقاً قبل از اینکه شش ساله شوم، ما را از محله یهودی نشین ترزین اشتاد (Theresienstadt) به آشویتس فرستادند. در آنجا مرا شماره 70917 نامیدند. مرا از برادر و مادرم جدا کردند و به یک بیمارستان بردند. در آنجا مرا اندازه گیری و رادیوگرافی کردند. از گردنم خون گرفتند. یکبار مرا به یک میز بستند و با کارد زخمی هايی به بدنم وارد کردند. به من آمپول هایی تزریق کردند که در اثر آن دچار اسهال و استفراغ شدم. هنگامی که بعد از یک تزریق در بیمارستان بستری بودم، مأموران برای بردن بیماران و کشتن آنها وارد بیمارستان شدند. پرستاری که از من مراقبت می کرد زیر دامن بلندش پنهانم کرد و من نیز تا زمانی که مأمورین بیمارستان را ترک کردند ساکت ماندم.

رناته و برادرش زنده ماندند و در1950 دوباره به یکدیگر پیوستند. آنها متوجه شدند که به عنوان یک جفت از “دوقلوهای دکتر منگل” مورد آزمایشات پزشکی قرار گرفته بودند.